Την τελευταία περίοδο η Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας / ΔΟΠΑΚ (ΔΠΚ) αποδέχθηκε μια καινούρια δωρεά με έργα της κυρίας Σιμόνης Τραψιώνη.
Η Σιμόνη Τραψιώνη / Simoni Trapsioni (Λεμεσός, Κύπρος, 1968) είναι ελληνοκύπρια καλλιτέχνιδα που ζει κι εργάζεται από το 1998 στις ΗΠΑ. Σπούδασε ζωγραφική στην Ελλάδα, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης (στα εργαστήρια των Β. Δημητρέα και Δ. Κοντού, 1987 – 1992) και στις ΗΠΑ, στο Savannah College of Art and Design (MFA, παλαιές τεχνικές και κινέζικη ζωγραφική, 2000 – 2003). Δίδαξε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (1995 – 1998) και στο Savannah College of Art and Design (2005 – 2014). Ασχολείται με την ζωγραφική και το design. Έχει παρουσιάσει έργα της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο, τις Η.Π.Α. και αλλού. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών Κύπρου.
Η ζωγράφος επέλεξε για την ΔΠΚ οκτώ έργα της. Προέρχονται από δουλειά της περιόδου 1994 – 1998 και διαπραγματεύεται κυρίως νεκρές φύσεις. Νοτισμένες μισόκλειστες ομπρέλες, φρούτα, πορσελάνινα ή γυάλινα δοχεία, ένα παλιό τραπέζι, ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια κ.ά. Αντικείμενα από ένα παλιό μπαούλο που ανασύρονται από την λήθη και ξαναζούν. Μοτίβα, σκιές και ανακλάσεις – όλα σε ένα ενιαίο σύνολο. Στάση ηρεμίας αλλά και συγκαλυμμένη ενέργεια που απορρέει από τη χρήση τους (κίνηση, ένταση, ανάπαυλα μετά τη χρήση κλπ) και βαραίνει τη σύνθεση. Εντάσσονται σε έναν χώρο που αποδίδεται με ελάχιστα ή και καθόλου συμπληρωματικά πραγματολογικά στοιχεία, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ωστόσο φορτίζεται ιδιαίτερα από την παρουσία αυτών των αντικειμένων. Δεν είναι τόσο τα χρηστικά αντικείμενα που περιγράφονται, όσο κυρίως οι αναμνήσεις που ανακαλούνται μέσα από αυτά. Η μνημονική διεργασία και το σχετικό συναισθηματικό φορτίο από τα εκάστοτε βιώματα συνιστούν το θεματολογικό επίκεντρο της καλλιτέχνιδας.
Σχέδιο λιτό, κάποιες στιγμές και νευρικό που ολοκληρώνεται και ηρεμεί με την προσθήκη χρώματος. Υδατογραφίες με τη διαφάνεια και τη ρευστότητα, βασικά δομικά εργαλεία και ταυτόχρονα στοιχεία εκφραστικότητας, που αποδίδουν τις αέρινες μνημονικές εγγραφές. Αδρά αναμεμειγμένα χρώματα πάνω στην εμφανή φέρουσα επιφάνεια. Συμπύκνωση και αφαιρετικότητα. Αναπαράσταση και ατμοσφαιρικότητα. Αυθορμητισμός και αυτοματισμός. Εμφανής χειρονομιακή διαπραγμάτευση και επιμέλεια. Τα αντικείμενα της καθημερινότητας ως τεκμήρια προϋπάρχουσας ζωής και δράσης. Ένα ιδιότυπο αρχείο συγκινήσεων.
Η Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας θα ήθελε να ευχαριστήσει την καλλιτέχνιδα για την γενναιοδωρία της. Θα ήθελε να ευχαριστήσει επίσης και τον συντοπίτη ζωγράφο κ. Γιάννη Αντωνόπουλο για την πολύτιμη μεσολάβησή του.
