Όταν ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομά της, δημιουργήθηκαν προσδοκίες. Πολλές. Ίσως υπερβολικές. Συνοδευόμενη από “συστάσεις” για μια περίπτωση που έρχεται «κατευθείαν από τον έβδομο», η Αγγελική Τεντολούρη προβλήθηκε ως το νέο, φρέσκο πρόσωπο που θα έφερνε αέρα αλλαγής.
Και πράγματι, αρχικά φάνηκε πως κάτι κινείται. Άγνωστη τελείως μέχρι το 2023 στον νομό, κατόρθωσε μέσα σε ένα ψηφοδέλτιο με τεράστιο ανταγωνισμό να αποσπάσει την τρίτη θέση.
Όμως, τι σου είναι η απειρία… Τα κλώτσησε όλα.
Αντί να αξιοποιήσει το πολιτικό κεφάλαιο που μόλις είχε χτίσει, επέλεξε μόλις λίγες μέρες μετά τις εκλογές να στραφεί στο «πουθενά»… να ακολουθήσει εκείνους που χρόνια τώρα περιφέρονται μεταξύ κινημάτων, αναλύσεων καφενείου και ιδεολογικών καθαροτήτων χωρίς αντίκρισμα.
Φαίνεται πως πίστεψε ότι όσοι την ψήφισαν, ασπάζονταν και τις απόψεις της περί ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μόνο που δεν ήταν έτσι. Ο κόσμος ζήτησε κάτι νέο, όχι κάτι ξεκομμένο από την πραγματικότητα.
Και έτσι, η ευκαιρία της να γίνει φαβορί ίσως και επικεφαλής σε μια ενδεχόμενη κάθοδο Τσίπρα στην Καρδίτσα, εξαϋλώθηκε.
Στη θέση έμεινε ένας πολιτικός εγωισμός, που επιμένει σε μια Αριστερά χωρίς λαϊκό έρεισμα, χωρίς στόχο, χωρίς παρουσία.
Η πολιτική δεν συγχωρεί εύκολα τέτοιες επιλογές. Και η κοινωνία ακόμη λιγότερο.
